‘… έγινε σαφές ότι η υπεράσπιση και η προστασία των θυμάτων έμφυλης βίας, η διεκδίκηση της τιμωρίας των δραστών και η διαμόρφωση μίας διαφορετικής συλλογικής κουλτούρας συμπερίληψης και ισότητας, συμβαδίζουν αλλά και προαπαιτούν χώρο, χρόνο και ορατότητα στο δημόσιο λόγο και στις δημόσιες παρεμβάσεις’.
Η Στεντούμη Ιωάννα, δικηγόρος εξειδικευμένη στην έμφυλη βία, με αφορμή την απόπειρα γυναικοκτονίας της αστυνομικού στη Λάρισα, γράφει για τα θεσμικά κενά στην αντιμετώπιση των γυναικοκτονιών και το έλλειμα στο δημόσιο λόγο, εδώ: