Το Δικαστήριο έλαβε υπόψη του το Νόμο 4800/2021 , ο οποίος προβλέπει τη συνεπιμέλεια, δηλαδή την από κοινού άσκηση της γονικής μέριμνας από τους δύο γονείς, ακόμα και σε περίπτωση διαζυγίου, με γνώμονα πάντα το «βέλτιστο συμφέρον του τέκνου». Ωστόσο, η απόφαση τονίζει ότι η από κοινού άσκηση της γονικής μέριμνας μπορεί να αποκλειστεί αν υπάρχουν σοβαροί λόγοι, όπως κίνδυνοι για το παιδί ή αδυναμία του ενός γονέα να ασκήσει τη συνεπιμέλεια.
Το Δικαστήριο, παρόλο που η κοινή άσκηση της γονικής μέριμνας (συνεπιμέλεια) αποτελεί επί της ουσίας την πεπατημένη με βάση το άρθρο 1514 του Αστικού Κώδικα, έκρινε ότι στην συγκεκριμένη περίπτωση υπήρχαν σοβαρά κωλύματα που καθιστούσαν την εφαρμογή της αδύνατη. Ο πρωταρχικός λόγος απόρριψης ήταν η πραγματική αδυναμία των δύο γονέων να συνεργαστούν. Η απόφαση διαπίστωσε ότι η συνεχής σύγκρουση, η έλλειψη συνεννόησης και η εριστική συμπεριφορά, καθιστούσαν αδύνατη την από κοινού λήψη αποφάσεων για το παιδί, πράγμα που απαιτείται για την ομαλή λειτουργία της συνεπιμέλειας.
Επομένως, το Δικαστήριο, παρόλο που ο νόμος ευνοεί τη συνεπιμέλεια, παρέκκλινε από τον κανόνα, καθώς έκρινε ότι η εφαρμογή της θα ήταν επιβλαβής για το παιδί, λόγω της αντικειμενικής αδυναμίας των γονέων να λειτουργήσουν ως συνεργάτες.