Απόφαση ΜονΠρωτΑγρινίου – απόδοση της αποκλειστική επιμέλεια στη μητέρα ανηλίκου τέκνου

Facebooktwitterlinkedinmail

Στην υπόθεση αυτή που αφορούσε ανήλικο 2.5 ετών και χειρίστηκε το γραφείο μας, το δικαστήριο έκρινε ότι ‘εφόσον η από κοινού άσκηση της γονικής μέριμνας δεν είναι δυνατή ή προς το συμφέρον του τέκνου΄, μπορεί να την αναθέσει σε ένα γονέα ή να την αναθέσει σε τρίτο ή να την κατανέμει μεταξύ των γονέων, πάντοτε όμως με γνώμονα το βέλτιστο συμφέρον του ανήλικου τέκνου και χωρίς να δεσμεύεται από συμφωνίες των γονέων που δεν βρίσκονται σε αρμονία με το συμφέρον του ακόμα και όταν γίνονται στα πλαίσια της συμβιβαστικής επίλυσης.. Η ρύθμιση του άρθρου 1520 ΑΚ σε σχέση με την επικοινωνία του γονέα με τον οποίο δεν διαμένει το τέκνο, εισάγει μαχητό τεκμήριο ως προς το χρόνο επικοινωνίας του τέκνου με φυσική παρουσία, με το γονέα με τον οποίο δεν διαμένει, καθοριζόμενος ως το 1/3 του συνολικού χρόνου, θέτει ως στόχο την ομαλή ψυχοπνευματική ανάπτυξη του τέκνου και την ολοκλήρωση της προσωπικότητας του και ταυτόχρονα την αποφυγή δικαστικών διενέξεων και εντάσεων μεταξύ των γονέων.. Με βάση τα παραπάνω το δικαστήριο κρίνει ότι πρέπει να ανατεθεί προσωρινά η άσκηση της επιμέλειας του τέκνου των διαδίκων αποκλειστικά στην μητέρα του η οποία είχε εν τοις πράγμασι αναλάβει την φροντίδα και ανατροφή αυτού κατά τη διάρκεια της έγγαμης συμβίωσης των διαδίκων και μετέπειτα, κατά παρέκκλιση από τον κανόνα της από κοινού άσκηση στο σύνολο της γονικής μέριμνας από αμφότερους τους διαδίκους γονείς του, όπως αυτός καθιερώνεται με τις νέες διατάξεις.. Η λύση αυτή παρίσταται προφανώς επωφελής για το ανήλικο τέκνο με γνώμονα πάντοτε το βέλτιστο συμφέρον αυτού.. Με γνώμονα πάντοτε το βέλτιστο συμφέρον του τέκνου κρίνεται ότι το περιβάλλον που η μητέρα προσφέρει εν προκειμένω, είναι το κατάλληλο λόγω και της ηλικίας του, ενώ και η απομάκρυνση του τέκνου από τη μητέρα του θα επιδράσει αρνητικά στην εύθραυστη ψυχολογία του. Η λύση της αποκλειστικής επιμέλειας εκ μέρους της μητέρας παρίσταται επωφελής για το ανήλικο τέκνο, με γνώμονα πάντοτε το βέλτιστο συμφέρον αυτού, δεδομένου ότι πιθανολογείται ότι οι διάδικοι δεν έχουν βρει τον τρόπο να διαχειρίζονται τις διαφωνίες τους χωρίς εντάσεις, με αποτέλεσμα η συνεπιμέλεια να μην προκρίνεται ως η κατάλληλη λύση στην προκειμένη περίπτωση, καθόσουν δεν θα είναι δυνατή η πραγματική άσκηση της προς το συμφέρον του τέκνου, δεδομένου του ότι ουδείς των γονέων διακατέχεται από πνεύμα συνεννόησης με τον άλλον και οι διαπροσωπικές τους σχέσεις εξακολουθούν να είναι ιδιαίτερα τεταμένες… Η επιτυχής λειτουργία της συνεπιμέλειας ανηλίκων, προϋποθέτει ένα ελάχιστο πλαίσιο συνεννόησης και αλληλοκατανόησης στις σχέσεις των γονέων, οι οποίοι έχουν αποφασίσει συνειδητά να παραμερίσουν τις προσωπικές τους διαφορές και είναι σε θέση να συνεργαστούν… Συνεπώς είναι προς το συμφέρον του ανήλικου τέκνου των διαδίκων να ανατεθεί προσωρινά η άσκηση της επιμέλειας αυτό αποκλειστικά στην μητέρα του η οποία κρίνεται ότι είναι η πλέον κατάλληλη για το καθήκον αυτό και για την περαιτέρω ψυχοσωματική ανάπτυξη και διαμόρφωση της προσωπικότητας του και για την διατήρηση της σταθερότητας και συνέχειας στις συνθήκες ανάπτυξης αυτού. Ενόψει των ανωτέρω και λαμβάνοντας υπόψη ότι η άσκηση του δικαιώματος επικοινωνίας του πατέρα με το τέκνο του, θα πρέπει αφενός μεν να ενισχύσει το φυσικό δεσμό αίματος και τα αισθήματα στοργής και αγάπης μεταξύ τους και να συντελέσει στην ανάπτυξη ισορροπημένης προσωπικότητας του τέκνου, αφετέρου δε να μην διαταράξει την ψυχική υγεία του τέκνου και να μην προκαλέσει σε αυτό αισθήματα ανασφάλειας και διατάραξης της ψυχοσύνθεσης του και της ψυχικής του υγείας, πρέπει το δικαίωμα επικοινωνίας να ρυθμιστεί με τέτοιο τρόπο που λαμβάνοντας υπόψη το συμφέρον του τέκνου, σε συνδυασμό και με τα όσα αιτείται ο πατέρας, δεν μπορεί να αντιστοιχεί στο 1/3 του συνολικού χρόνου, αλλά θα πρέπει να περιλαμβάνει ένα μεταβατικό στάδιο, κατά το οποίο η επικοινωνία πατέρα και τέκνου θα έχει περιορισμένη χρονική διάρκεια, ώστε σταδιακά αυτό να συνδεθεί συναισθηματικά με τον καθού πατέρα του, να αισθανθεί ασφάλεια και να μπορέσει να προσαρμοστεί στις τωρινές συνθήκες διαβίωσης αυτού και να αναπτύξει προοδευτικά τα συναισθήματα που θα του επιτρέψουν στην συνέχεια με ασφάλεια να έχει μεγαλύτερη χρονική επικοινωνία μαζί του στο προσεχές μέλλον…’