Σε υπόθεση που χειρίστηκε το γραφείο μας, η απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Σύρου, σε σχέση με την κατανομή της επιμέλειας ανήλικου τέκνου 3 ετών, έκρινε μεταξύ άλλων τα ακόλουθα: «… όλο το ανωτέρω χρονικό διάστημα η σχέση και επικοινωνία των διαδίκων ήταν δυσλειτουργική λόγω της διαφωνίας τους σε ζητήματα που αφορούσαν κυρίως την επιμέλεια του προσώπου του τέκνου τους. Η σχέση δε των διαδίκων εξακολουθεί μέχρι και σήμερα να είναι ιδιαίτερα τεταμένη με εκατέρωθεν αλληλοκατηγορίες, µε την υποβολή εγκλήσεων εκ μέρους αμφότερων των διαδίκων για ενδοοικογενειακή βία, απειλή και παράνομη βία, με κλήσεις στην Άμεση Δράση… και ανταλλαγή μηνυμάτων για ζητήματα που άπτονται και της μεταξύ τους σχέσης, αλλά κυρίως της επιμέλειας του ανηλίκου τέκνου τους. Ως εκ τούτου έχουν δημιουργηθεί έντονες αντιθέσεις, συνεπεία και των διαφορετικών αντιλήψεών τους, οι οποίες αποκλείουν τη συνεννόηση επί των αναφερόμενων στην άσκηση της επιμέλειας του ανήλικου τέκνου τους καθημερινών ζητημάτων, αποτυπώνονται, δε, ακόμα και σήμερα στη σφοδρή αντιδικία των τελευταίων, εξαιτίας δε της ανωτέρω κατάστασης, που προκαλεί εμπόδιο στην εξεύρεση συναινετικής λύσης και στην δημιουργία των ελάχιστων προϋποθέσεων για την από κοινού συνεργασία των γονέων στην καθημερινή διαχείριση των ζητημάτων που αφορούν το ανήλικο τέκνο τους, καθίσταται αδύνατη η συνεννόησή τους σε θέματα που αφορούν την καθημερινότητα του τέκνου τους και άπτονται της επιμέλειας του προσώπου του. […] Συνακόλουθα, το σχετικό αίτημα του αιτούντος- καθ’ ου περί από κοινού άσκησης της επιμέλειας του προσώπου του ανήλικου τέκνου µε χρονική κατανομή, κρίνεται απορριπτέο, διότι κρίνεται ότι τούτο δεν συνάδει με το συμφέρον αυτού, αφού θα οδηγούσε επιπλέον σε αποσυντονισμό, πολυδιάσπαση και, εν τέλει, σε απορρύθμιση της ζωής του τελευταίου, συνεπεία των συνεχών μετακινήσεών του, των εναλλασσομένων συνεχώς περιβαλλόντων και της δημιουργίας δύο παράλληλων κέντρων ζωής, ήτοι στη δημιουργία κατάλληλων συνθηκών για τη δημιουργία και αισθήματος ανασφάλειας, που θα είχε αναμφίβολα δυσμενείς συνέπειες στη ψυχική ηρεμία και την ισορροπημένη ανάπτυξή του. Εξάλλου αποδείχθηκε ότι η αιτούσα- καθ’ ης, η οποία από τη γέννηση του ανηλίκου τέκνου της επιμελείται αυτού, εξασφαλίζοντας ένα ήρεμο περιβάλλον, απαραίτητο για την ψυχοσωματική και πνευματική του ανάπτυξη, είναι ικανή να διαπαιδαγωγήσει σωστά το ως άνω ανήλικο τέκνο της, το οποίο διαμένει μαζί της και αποτελεί κατάλληλο πρόσωπο για την ανατροφή του, αφού αυτή το περιβάλλει µε τη στοργή και τη φροντίδα της και παρέχει το εχέγγυα για τη σωστή ανατροφή και διαπαιδαγώγησή του, ανταποκρίνεται δε στα καθήκοντα της έναντι του τέκνου της. […] Συνεπώς, συντρέχουν εν προκειμένω οι εκ του νόμου (άρθρο 1514 παρ. 2, όπως αυτό αντικαταστάθηκε με τον ν. 4800/2021) προϋποθέσεις, ώστε το παρόν Δικαστήριο να αναθέσει μέρος της γονικής μέριμνας και δη την επιμέλεια του, προσώπου του ανηλίκου τέκνου των διαδίκων στην αιτούσα- καθ’ ης η αίτηση μητέρα του, με αποκλειστικό γνώμονα… βέλτιστο συμφέρον του ως άνω ανηλίκου τέκνου, όπως το καθορίζουν οι βιοτικές και ψυχικές του ανάγκες και ως εκ τούτου κρίνει ότι η επιμέλεια του προσώπου του πρέπει να ανατεθεί στην μητέρα του αποκλειστικά, με την οποία θα διαμένει, πλην των αποφάσεων για τα θέματα που αναφέρονται στο άρθρο 1519 ΑΚ, ήτοι για τους ειδικότερους τομείς της υγείας και εκπαίδευσης επί των οποίων οι γονείς απαιτείται να αποφασίζουν από κοινού.»