Με απόφαση του το Μονομελές Πρωτοδικείο Αθηνών (τμήμα ασφαλιστικών μέτρων) έκρινε, σε σχέση με αίτημα του πατέρα να λάβει την από κοινού άσκηση της επιμέλειας του ανήλικου τέκνου του, βρεφικής ηλικίας, τα εξής: ‘Λαμβανομένης υπόψη της ηλικίας του ανήλικου τέκνου, καθώς και τις σχέσεις των διαδίκων, στις οποίες συνεχίζουν να υπάρχουν εντάσεις και έλλειψη συνεννόησης, το αληθινό συμφέρον του ανήλικου επιβάλλει να ανατεθεί η άσκηση της επιμέλειας του προσώπου του προσωρινά αποκλειστικά στην μητέρα του’. Το δικαστήριο όμως ‘με βάση τα διδάγματα της ανθρώπινης πείρας και της κοινής λογικής’, έκρινε ότι το συμφέρον του ανήλικου τέκνου των διαδίκων, ‘λαμβανομένης υπόψη της ηλικίας του, είναι να λαμβάνει χώρα όσο το δυνατόν μεγαλύτερη επικοινωνία με τον πατέρα του κατά τακτά χρονικά διαστήματα, ώστε να ενισχύεται ο ψυχικός δεσμός μεταξύ τους και να αποφευχθεί η μεταξύ τους αποξένωση. Το άκρως προσωπικό αυτό δικαίωμα του αιτούντος απορρέει από το φυσικό δεσμό του αίματος και του αισθήματος στοργής προς το τέκνο του, συντελεί δε, στην ανάπτυξη του ψυχικού του κόσμου και στην εν γένει προσωπικότητα του’. Με βάση αυτά, όρισε το δικαίωμα επικοινωνίας του πατέρα, μέχρι τη συμπλήρωση του τρίτου έτους του ανήλικου, δύο απογεύματα την εβδομάδα επί τεσσερισήμισι ώρες το κάθε απόγευμα και εναλλάξ δύο Σαββατοκύριακα το μήνα χωρίς διανυκτέρευση, και με τη συμπλήρωση των 3 ετών του τέκνου, τρία απογεύματα την εβδομάδα επί πέντε ώρες το κάθε απόγευμα, και εναλλάξ δύο Σαββατοκύριακα το μήνα με διανυκτέρευση. Ταυτόχρονα προβλέπεται αντικατάσταση των ημερών επικοινωνίας αν για λόγους ανωτέρας βίας ή για σπουδαίο λόγο, αυτές δε μπορέσουν να πραγματοποιηθούν, καθώς και ελεύθερη τηλεφωνική επικοινωνία.