Στη με αριθμό 262/2018 απόφασή του, ο Άρειος Πάγος, κρίνοντας επί αναίρεσης οδηγού που προκάλεσε θανατηφόρο ατύχημα οδηγώντας υπό την επήρεια τοξικών ουσιών, έκρινε ότι ‘μόνη η τήρηση των ελαχίστων υποχρεώσεων που επιβάλλει ο ΚΟΚ, στους οδηγούς των οχημάτων κατά την οδήγησή τους, δεν αίρει την υποχρέωσή τους να συμπεριφέρονται και πέραν των ορίων τούτων, όταν οι περιστάσεις το επιβάλλουν για την αποτροπή ζημιογόνου γεγονότος ή τη μείωση των επιζήμιων συνεπειών (ΑΠ 1500/2002, ΑΠ 1070/2001)’. Περαιτέρω έκρινε ότι οι διατάξεις που προσδιορίζουν την τηρούμενη διαδικασία για να διαπιστωθεί αν ο δράστης τελούσε υπό την επίδραση τοξικών ουσιών, αφορούν την ποινική ευθύνη του οδηγού και δεν είναι θεμελιωτικές της σχετικής αστικής αγωγής – επομένως η απόδειξη ότι ο οδηγός του ζημιογόνου αυτοκινήτου τελούσε κατά το ατύχημα υπό την επίδραση τοξικών ουσιών μπορεί να προκύψει και από άλλα αποδεικτικά μέσα, όπως ο τρόπος ομιλίας, οσμή οινοπνεύματος, βάδιση κ.α. Απορρίπτει αναίρεση