Με την από 08/03/2018 απόφασή του το Μεικτό Ορκωτό Εφετείο Αθηνών, απορρίποντας συνεχόμενα αιτήματα αναβολών και διακοπών της συζήτησης εκ μέρους του κατηγορούμενου, προχώρησε στην εκδίκαση της υπόθεσης και επικύρωσε την πρωτόδικη απόφαση, κάνοντας χρήση των νέων διατάξεων της ποινικής δικονομίας, καθώς ο κατηγορούμενος δεν εμφανίστηκε στη δεύτερη δικάσιμο, ούτε εκπροσωπήθηκε. Στον πρώτο βαθμό, είχε καταδικαστεί ο κατηγορούμενος για βιασμό κατά συρροή και κατά εξακολούθηση εναντίον δύο ιδιαίτερα νεαρών γυναικών σε 27 χρόνια κάθειρξη. Η ποινή του παρέμεινε η ίδια. Από το σύνολο της δικογραφίας και του αποδεικτικού υλικού που εισφέρθηκε, προέκυψε ένας παρόμοιος τρόπος δράσης του κατηγορούμενου και προσέγγισης των θυμάτων του, μία επιλογή θυμάτων ιδιαίτερα νεαρής ηλικίας και συγκεκριμένης σωματικής διάπλασης, καθώς και μία υπερασπιστική γραμμή περί συναινετικής επαφής και αναληθούς καταγγελίας με οικονομικά κίνητρα.
Περισσότερα από εκτενές ρεπορτάζ εδώ και εδώ, όπου δηλώνει η Στεντούμη Ιωάννα, μεταξύ άλλων, ότι ‘Το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων έχει νομολογήσει ότι για αδικήματα που το θύμα θα υποστεί φθορά αν είναι ο δράστης μπροστά, υπάρχουν άλλες λύσεις για να γίνει η κατάθεση, όπως η χρήση οπτικοακουστικών μέσων. Χρειάζεται η τροποποίηση του άρθρου 226Β του Ποινικού Κώδικα, ώστε να υπάρχει αυτή η δυνατότητα ανεξάρτητα από την ηλικία των θυμάτων… Πάντα, όμως, υπάρχει κίνδυνος αν ζορίσεις πολύ το θύμα να καταρρεύσει και να μην τα πει. Πάλι υπάρχει νομολογία του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων ότι σε σεξουαλικά εγκλήματα το θύμα δικαιούται να μην απαντήσει σε ερωτήσεις συναισθηματικά επαχθείς, αλλά αν ζητήσεις κάτι τέτοιο σε ελληνικό δικαστήριο θεωρείται πλήγμα στην αξιοπιστία σου. Τελικά καταδικάστηκε ο δράστης, αλλά αυτές είναι εξαιρετικά κακές πρακτικές’.