Ο θεσμός των ορκωτών δικαστηρίων επανεμφανίστηκε στο ιστορικό προσκήνιο μετά την Γαλλική Επανάσταση του 1789 και την ανανέωση των κοινωνικών, πολιτικών και πολιτιστικών ρευμάτων που αυτή επέφερε. Αποτέλεσε επίδραση του Διαφωτισμού, στηρίχθηκε από πλήθος επιστημόνων και παρά τις έντονες αντιδράσεις που προκάλεσε σε μερίδα εκπροσώπων της νομικής επιστήμης η καθιέρωσή του, ταυτίστηκε με την αρχή της λαϊκής κυριαρχίας και τον εκδημοκρατισμό της δικαιοσύνης και δη της ποινικής. Παρόλα αυτά, δύο αιώνες μετά, σοβαρά ερωτήματα σε σχέση με τους λαϊκούς δικαστές εγείρονται – στα πλαίσια ιδίως των νέων, πολύπλοκων μορφών εμφάνισης του εγκλήματος.
Η παρούσα μελέτη επεξεργάζεται, αντλώντας στοιχεία και από άλλες έννομες τάξεις, επιχειρήματα υπέρ και κατά του θεσμού των ενόρκων.
Δικαιοδοσία και μεικτά ορκωτά δικαστήρια